Als hoofd van de M&A-afdeling van Deloitte was ze jarenlang een sleutelfiguur in de Belgische M&A-wereld. Vandaag is Lieve Creten vooral aan de slag als bestuurder bij verschillende bedrijven en als senior adviseur. Nu krijgt ze er nog een nieuwe job bij: voorzitter van de M&A Awards. Wij gingen langs voor een kennismakingsgesprek.
Na het behalen van haar masterdiploma Handelsingenieur (specialisatie: Finance), ging Lieve Creten in 1989 aan de slag bij Deloitte, eerst in de auditafdeling als bedrijfsrevisor. “Dat was toen een heel andere wereld dan vandaag”, vertelt ze. “In audit gebeurde er op dat ogenblik nog allerhande financiële dienstverlening. Naast de traditionele controle-activiteiten waren er ook interne controle opdrachten, interim CFO-opdrachten, transactiegerelateerde opdrachten en dergelijke meer. In de jaren negentig werd het startschot voor meer specialisatie gegeven, eerst in de Angelsaksische landen. In plaats van alles een beetje te doen, kwam er een focus op specifieke terreinen. Zo is ook Deloitte België ertoe gekomen om in 1997 een aparte M&A-afdeling op te richten. En die heb ik, samen met een andere vennoot, mee uit de grond gestampt. In 2006 ben ik dan hoofd geworden van de afdeling Financial Advisory (waar alles van M&A toe behoorde, maar ook Restructuring en Real Estate) en via die weg ben ik dan ook op het executive niveau beland bij Deloitte België en op het global executive niveau, specifiek voor M&A. Parallel daarmee heb ik binnen Deloitte ook nog een paar andere rollen gehad, vooral rond talent management. Dat vond ik ook fijn om te doen, omdat, zeker in de consultancywereld, je human capital natuurlijk uitzonderlijk belangrijk is.”
Die M&A-afdeling die u mee oprichtte, kreeg ook meteen heel snel tractie.
“Ja, klopt, dat heeft allicht ook wel met de tijdsgeest van toen te maken. Begin jaren 2000 heeft de Belgische M&A-wereld zich zeer sterk geprofessionaliseerd, met meer nationale en internationale spelers. Deloitte was toen ook de eerste van de Big Four die zijn M&A-activiteit in een aparte afdeling onderbracht. Dat heeft zeker geholpen om snel te groeien, want focus is belangrijk. Dat voorbeeld heeft trouwens ook snel navolging gekregen.”
Begin jaren 2000 heeft de Belgische M&A-wereld zich zeer sterk geprofessionaliseerd, met meer nationale en internationale spelers.
Welke deal is u het meest bijgebleven?
“Goh, dat is een gemakkelijke vraag omdat het een vrij grote deal was die vrij vroeg in mijn M&A-carrière op mijn pad is gekomen: de verkoop van Unilin aan Mohawk. Daar hebben wij als team heel lang en heel intensief aan gewerkt, samen met Goldman Sachs. Er zijn heel wat buitenlandse geïnteresseerde partijen de revue gepasseerd… dat was zeker een memorabel dossier.”
Ondertussen bent u twee jaar geleden vertrokken bij Deloitte. Waarom?
“In consultancy is een continue doorstroming met nieuw bloed zeer belangrijk, ook in het partnership. Nieuwe mensen zorgen voor nieuwe ideeën. Op zich is dat niet slecht, denk ik, en voor mij was deze mogelijke uitstap een unieke kans om andere horizonten te gaan verkennen na 32 jaar bij Deloitte. Vandaag zit ik in de raad van bestuur van vier beursgenoteerde bedrijven en nog een paar niet-beursgenoteerde bedrijven. Ik ben ook actief in de social profit, bij Artsen Zonder Grenzen en in de ziekenhuissector. Daarnaast ben ik nog betrokken bij een aantal private equity-partijen, als adviseur of als lid van hun advisorycomité. En tot slot doe ik ook nog altijd consultancy-opdrachten, meestal als senior advisor, vooral rond groeitrajecten en dikwijls gekoppeld aan M&A.”
Hoe zou u het M&A-landschap vandaag omschrijven?
“Je mag wel stellen dat we top M&A-jaren achter de rug hebben, zelfs in de Covid-periode. Toen Covid begon, hadden veel mensen schrik dat de markt als een kaartenhuis in elkaar zou zakken, maar dat is eigenlijk niet gebeurd. Natuurlijk leven we vandaag in een andere wereld met veel geopolitieke spanningen, volatiele energieprijzen, inflatie… allemaal factoren die een gunstig M&A-klimaat zeker niet ten goede komen. Ik denk dat we nu terug naar een soort normaliseringsperiode zullen gaan. Nu, pas op, je moet ook wel goed het onderscheid maken tussen België en EMEA, want die twee zijn niet altijd één op één te vergelijken.”
Hoezo?
“Wel, in EMEA zie je nu dat het vooral de grote deals zijn – groot zowel in prijs als in omvang – die teruglopen. In België blijven dat soort megadeals eerder uitzonderlijk. Dat is een tweesnijdend zwaard: het is jammer in de hoogdagen, maar in een downturn is het dan weer eerder een voordeel. Onze deals zijn, internationaal gezien, vrij klein en er komt ook minder schuldfinanciering bij kijken. We scheren dus zelden de echt hoge toppen, maar we zitten ook minder vaak in extreme dalen. M&A is in ons land eigenlijk een vrij continu gegeven.”
Onze deals zijn, internationaal gezien, vrij klein en er komt ook minder schuldfinanciering bij kijken. We scheren dus zelden de echt hoge toppen, maar we zitten ook minder vaak in extreme dalen.
Dat was vroeger wel anders.
“Absoluut, toen ik begon in M&A was België een zeer gesloten markt, zeker als je het vergeleek met onze buur Nederland. We hadden heel veel kleine familiebedrijfjes met zeer gesloten structuren en weinig aandacht voor internationalisering. Bedrijven stelden zich ook niet graag open voor extern kapitaal. Dat is toch wel echt gekeerd, veel buitenlandse spelers hebben dan ook de Belgische markt ontdekt. Ook bij bedrijfsleiders is er nu een andere mentaliteit. Die zagen natuurlijk ook dat er een paar zeer grote transacties geweest zijn waar niemand slechter van geworden is. Ook wat dat betreft, was Unilin voor veel mensen een inspirerend dossier.”
Ook de multiples kenden de voorbije jaren een hausse, maar daar zitten we blijkbaar stilaan aan een plafond. Zit er nog rek op?
“Die vraag krijg ik regelmatig en ik antwoord altijd hetzelfde: het hangt ervan af. Kijk, een multiple verschilt natuurlijk enorm naargelang de sector waarover we spreken, maar ook naargelang het soort bedrijf: gaat het over de absolute topspelers of eerder over de wat mindere goden? De multiples zijn wat naar omlaag gegaan, maar ik heb niet de indruk dat het bij de echt sterke dossiers over een dramatische neergang gaat. Als een target echt een belangrijke strategische asset is, zijn overnemers nog altijd bereid om ervoor te betalen. Bij private equity, die vaak met schuldfinanciering werken, staan de multiples wel wat meer onder druk, maar dat heeft natuurlijk veel te maken met de sterk gestegen rente.”
Hoe gaat de markt in het algemeen evolueren, denkt u?
“Ik denk niet dat de renteniveaus van vandaag opnieuw zeer sterk of zeer snel gaan dalen. We komen uit een periode van zeer veel activiteit op de M&A-markt, maar een van de redenen was natuurlijk dat geld zo goed als gratis was. Die tijd is voorbij, vrees ik. Anderzijds: is de rente vandaag dan torenhoog? Nee, dat ook weer niet. Ik ben eigenlijk vrij optimistisch over het niveau van de activiteit. Er is nog altijd zeer veel geld dat op zoek is naar een goede investering, we zullen nu allicht naar een soort “periode van normalisering” gaan, ook in het private equity-segment. Maar zoals ik al zei: heel veel hangt af van de sector en van de kwaliteit van het bedrijf. Ook vandaag zijn bedrijven met goede fundamenten nog altijd interessante targets.”
Ook een niet-top performer kan nog altijd een interessante opportuniteit zijn.
Vooral die mindere goden hebben het dan wat lastiger?
“Mja, al is ook dat weer niet in steen gehouwen: ook een niet-top performer kan nog altijd een interessante opportuniteit zijn. Als de onderliggende basics gezond zijn, als je weet wat er aan het bedrijf schort én als je weet hoe je het moet oplossen. Vaak zijn die ondernemingen ook wat goedkoper over te nemen en kunnen ze toch voor een mooie meerwaarde zorgen, ook al zal je er misschien wat meer werk aan hebben. Voor strategische spelers kunnen hier mooie opportuniteiten weggelegd zijn, mits er natuurlijk voldoende transformatie- en integratiecapaciteit aanwezig is.”
Over naar de M&A Awards: kijkt u er naar uit?
“Zeker, ik kende vroeger natuurlijk al de Nederlandse versie, waar het al lang zo ongeveer hét evenement van het jaar was voor de M&A-community. En dat is nu ondertussen ook voor België het geval geworden. Los daarvan is het natuurlijk fijn dat heel het M&A-gebeuren en alle dealflow van het afgelopen jaar eens onder de aandacht komt. M&A geeft zuurstof aan de economie. Hopelijk kan het voor bedrijven een extra inspiratiebron zijn om zelf in de M&A-arena te stappen, in een groeistrategie blijft M&A een belangrijke schakel. Het is mooi om te zien hoe het succes van de M&A Awards elk jaar groter wordt. Het was vanaf de eerste editie al een schot in de roos, maar vorig jaar was het echt overduidelijk dat Maison de la Poste stilaan te klein aan het worden was (lacht).”
De Awards zijn ook een erkenning voor de héle M&A-gemeenschap.
“Klopt, dat wordt inderdaad wel eens vergeten: achter zo’n deal zit vaak een heel divers team. Je hebt natuurlijk de bedrijven zelf, met hun managementteams en hun raden van bestuur, maar er zijn ook banken bij betrokken, advocaten, financiële consultants, strategische adviseurs, … Een M&A-deal raakt eigenlijk aan veel verschillende domeinen van een bedrijf, dat maakt het ook zo dynamisch en interessant. Het is mooi dat al die betrokkenen, die anders een beetje in de luwte van het dossier werken, nu eens in de spotlights mogen staan en erkend worden voor hun harde werk. Toen ze me vroegen of ik juryvoorzitter wou worden, heb ik dan ook niet lang moeten nadenken.”
Achter zo’n deal zit vaak een heel divers team. Het is mooi dat al die betrokkenen nu eens in de spotlights mogen staan en erkend worden voor hun harde werk.
Wat worden voor u de belangrijkste parameters om een award toe te kennen?
“Een goede M&A-deal is een heel gestructureerd proces waarbij heel wat zaken moeten afgevinkt worden. Elke deal is anders, dat maakt het interessant, maar er moet dus ook een goed framework zijn om de verschillende deals met elkaar te vergelijken. Een duidelijk, onderbouwd stramien is dus wel belangrijk om tot een goede afweging te komen en de soliditeit van de laureaten te onderbouwen.”
Tot slot: u neemt als juryvoorzitter de fakkel over van de legendarische Urbain Vandeurzen. Brengt dat druk mee?
“Big shoes to fill! Ik heb al gehoord dat hij het juryproces zeer efficiënt en gestructureerd leidde en dat hij er vaak in slaagde om tot een snelle consensus te komen. De lat ligt dus hoog, maar ik zal uiteraard ook mijn best doen om de klus zo goed mogelijk te klaren. En Urbain opvolgen is sowieso natuurlijk ook een hele eer. Ik heb het er met hem trouwens al over gehad: als er iets is, mag ik hem altijd bellen. Dat is een hele geruststelling (lacht).”
‘De M&A Awards zijn hét evenement van het jaar voor de sector’ – Lieve Creten
De laatste tafels gaan nu de deur uit. Wees erbij: https://maawards.be/
Tijdens ons gesprek met Wouter Van Linden, Head of HR bij Waterland Private Equity, hoorden we een aantal atypische uitspraken in vergelijking met wat andere CHRO’s ons vertellen in België.
We ontmoeten ‘jong geweld’ in finance bij Willemen Groep: Django Liénart, CFO, en Niels Verheyen, financieel directeur Bouw en Projectontwikkeling. Het dynamische duo vertelt vol passie over hun finance-carrière bij een van de grotere familiale bouwgroepen in België.